Overtocht Golf van Biskaje

We vertrekken op dinsdag 13 juli om 8 uur, na een laatste appgroet aan familie vanuit Camaret-sur-Mer (vlakbij Brest). We zullen een paar dagen geen bereik hebben. Er staat windkracht 5, dus het 1ste rif gezet en met de fok i.p.v. de genua vertrekken we voortvarend. Ook zijn er hoge golven, door Stuut (volleybalvriend) al voorspeld, resulterend in een 1ste overgeefsessie van ondergetekende. Erna opluchting en verder ok. Het blijft onstuimig, maar gaat wel lekker hard. Zo vordert de 1ste dag, waarbij we eind van de middag Idéfix, een solo-zeiler, over de marifoon krijgen. Kennelijk wat eenzaam, want we hebben het idee dat hij zijn koers wat verlegd heeft om niet alleen via AIS zichtbaar te zijn, maar ook live. Hup en daar gaat ie weer. Nog wat vissersboten die aan het vissen zijn, maar verder rustig. Zo gaan we de 1ste nacht in. We komen de nacht door met de kookwekker van de Action die we elke 20 minuten zetten om een blik om ons heen te werpen en de AIS te checken op andere schepen in de buurt, de koers te checken en het weer in de gaten te houden.

De volgende ochtend, na wat hazenslaapjes zitten we weer fris en fruitig in een helaas wederom bewolkte quatorze juillet. De 1ste 147 nautische mijlen zitten er om 10 uur op, van de pakweg 350 totaal te gaan. Met een rustig gangetje kabbelt de ochtend voorbij. Nog een vrachtschip en een zeilboot aan de horizon; verder niets gezien. Om 15.34 uur hebben we er 173 afgelegd en zijn precies op de helft. Inmiddels hebben we de gennaker gezet en krijgen we weer wat meer snelheid (rond de 5 ½ knoop). Nog 27 mijl tot de Spaanse grens! Tegen 22.00 uur kunnen we dan ook ons Spaanse gastenvlaggetje hijsen en gaan de 2de nacht in. Dat van die gastenvlaggetjes is een soort gedragscode: aan stuurboord (rechts van de boot) hang je een vlaggetje van het land waar je te gast bent (national courtesy flag).

Het begint bijna gewoon te worden om te koken, te eten, thee te zetten, wat te snaaien en te slapen terwijl je vaart. Wel steeds 1 hand voor jezelf en 1 hand voor de boot, zoals ons op het hart was gedrukt bij onze afscheidsborrel, omdat je wel steeds heen en weer gezwiept wordt. Doordat de wind de afgelopen dagen wisselde in sterkte, zitten we steeds weer te berekenen wanneer we aan zullen komen in A Coruña. Als dit in de nacht gaat uitkomen en we voor de kust de wind tot de voorspelde windkracht 6 op zien lopen, besluiten we tot een “tussenstop” zo’n 30 mijl voor Coruña om vanuit de heftigheid voor de kust in een zeer rustige baai bij Cedeira de nacht voor anker door te brengen. We komen net voor zonsondergang aan en varen de volgende middag door naar A Coruña. We have done it!!