We zijn inmiddels anderhalve week verder nadat we Muros verlaten hadden en met onze laatste dagen in Spanje bezig. We liggen nu idyllisch voor anker in een baai in de Ria van Vigo (ja van Celta de Vigo van La Liga). Het is hier nu echt zomers met veel zon maar ook lekker wat wind, dus prima zeilweer. Je moet je zo’n ankerplek als volgt voorstellen: Je schommelt wat heen en weer, hoort op de achtergrond de branding op het strandje en hoort mensen met elkaar praten. Het is vooral Spaans wat je hier hoort, want er zijn vooral Spaanse toeristen. Naast de Spaanse boten die hier liggen, maar tegen een uur of 8 ‘s avonds vaak weer weggaan, liggen hier ook de nodige buitenlandse boten en zijn Frankrijk, Duitsland, Denemarken, België, Engeland, Amerika en natuurlijk Nederland hier vertegenwoordigd. In de verte aan de overkant van het water zie je tegen de bergen aan de stad Vigo. De zon, het geluid van de branding, het vrije gevoel dat je hier met je eigen boot (“op eigen kiel”) ligt geeft een enorm geluksgevoel!
Na Muros zijn we de Ria van Muros en Noia nog wat verder ingegaan en hebben in Esteiro heerlijk geluncht. De foto’s hebben jullie al gezien. Hier werd overigens voor het eerst naar een test of bewijs van vaccinatie wat betreft Corona gevraagd, welke we gauw op onze telefoon hebben geïnstalleerd. De gele boekjes lagen op de boot in de kluis….
Wat we heel leuk vonden is dat we in de Ria van Muros en Noia en die van Arousa een soort sloeproeien gezien hebben en begrijpen dat er een competitie is tussen de verschillende ria’s. Verder hebben we opvallend veel open waterzwemmers gezien. Brrr…. het zwemwater is hier best koud.
Na een flinke regendag in Portosin waar we maar wassen zijn gaan draaien zijn we naar de volgende ria gevaren: die van Arousa. Deze ria ligt vol met viveros, dat zijn kweekvijvers van vooral mosselen. We ankeren wat en doen wat havens aan en hebben ook 2x te maken met een “impossible to stay”; de haven is vol. Het is hier duidelijk drukker en meer toeristisch. Het zijn dan wel vooral Spaanse toeristen, dus een hoop te bekijken. Ook de volgende ria, de Ria de Pontevedra is meer toeristisch en ‘more developed’: drukker, meer bebouwing, ook hoogbouw. Hier bezoeken we het dorpje Combarro waar je volgens onze gids (Imray pilot Atlantic Spain and Portugal) echt geweest moet zijn als je deze ria bezoekt. Het oude dorpje is nog geheel in de oude staat en het is fantastisch ware het niet dat het er vergeven is van de toeristen waar we mee door de straatjes schuifelen en langs de toeristenmeuk gevoerd worden. Een echte afknapper dus. Gauw weer verder, want het havengeld is ook veel meer dan wat we gewend zijn in Spanje.
We hebben onze zinnen gezet op de eilandjes voor de kusten van de ria’s: het eiland Ons en de Islas Cíes; beiden onderdeel van het ‘Parque Natural maritimo terestre de las Islas Atlánticas de Galicia’. Om te mogen varen, ankeren en bezoeken heb je een permit nodig. Helaas zijn de Islas Cíes volgeboekt als wij proberen te boeken; er is namelijk een maximum aantal per dag dat toestemming krijgt. Wel varen de ferry’s af en aan met dagjestoeristen. Het eiland Ons hebben we wel bezocht en het is prachtig: een mooie baai om te ankeren met een heerlijk zandstrandje. De wandeling die we maken voert ons langs de vuurtoren en laat mooie vergezichten op de kustlijn zien. Vlakbij de aanlegplaats van de ferry’s zijn er veel toeristen met de nodige eettentjes waar we heerlijke pulpo gegeten hebben, een specialiteit op Ons naar we begrijpen.
Vanuit de baai waar ik dit blog mee begon zijn we naar Vigo gegaan. Een leuke stad met de oude stad die enorm veel eettentjes heeft. In de avonduren is het hier één en al leven en wordt er vooral veel vis gegeten. De stad heeft vanuit de haven een flink hoogteverschil welke met loopbanden en liftjes overbrugd kan worden. We leggen aan in de haven van de Real Club Nautico de Vigo waar we bij de vergane glorie van Club Nautico `een vorkje geprikt hebben’. Ook hier komt de Corona om de hoek kijken en wordt voordat we het echt door hebben bij binnenkomst onze temperatuur gemeten. We mogen gelukkig doorlopen naar het restaurant.
Inmiddels hebben we Vigo en de ria achter ons gelaten en varen in een oceaandeining richting Portugal. Het Portugese vlaggetje ligt klaar! Met een beetje weemoed gaan we na bijna een maand Spanje verlaten; we hebben het hier enorm naar ons zin gehad!
Zo leuk om via de blog met jullie “mee te reizen”!!
Deze heerlijke maand pakken ze jullie niet meer af, No. Op naar nog meer geluksgevoel in Portugal!
Mooie maand Spanje. Vaarwel, op naar Portugal.
vraagje: doen jullie nog aan koken ? 😉
Begin steeds te watertanden bij elk restaurantje, vorkje of streekgerecht hihi
nou geniet er maar lekker van…… kussiesssss
Veel plezier ook weer in Portugal.
Xxx Carla
Nobilé, heb je al bruine voeten??