Na de ankerplaats op Porto Santo, steken we over naar het grote eiland van Madeira. We hebben in Porto Santo heerlijk vrij geankerd gelegen met om ons heen een flink aantal Noorse jachten waar ouders met kinderen kennelijk ook aan een oversteek naar de Cariben bezig zijn (de ARC-vlag wappert op hun boten; ARC = Atlantic Rally for Cruisers, een georganiseerde tocht voor jachten om gezamenlijk de oversteek te doen). Dit geeft flink wat reuring van zwemmende en supboardende kinderen, leuk!
Het blijkt dat alle havens op Madeira flink vol liggen; gelukkig kunnen we op het meest oostelijke puntje van Madeira in jachthaven Quinta do Lorde terecht. Het blijkt een enorm vakantie complex te zijn met dus ook een jachthaven. Echter dit complex staat al enige tijd leeg; hotel, appartementen, winkeltjes, allemaal leeg. Een soort spookstad is het geworden. Gelukkig is de haven flink vol met vooral veel Franse boten; het doet in de ochtend- en avonduren een beetje denken aan de Franse campings als iedereen zijn loopje naar het douchegebouwtje heeft.
Het geheel ligt nogal afgelegen. We lopen de 1ste dag naar het eerst volgende dorpje Canical om boodschappen te doen en ervaren meteen wat een enorme hoogteverschillen er op Madeira zijn. We klimmen en klauteren wat af in de hitte van het eiland en als we via Carlos van de haven zijn auto 2 dagen kunnen huren, merken we ook hoe steil omhoog of omlaag de wegen hier zijn. Maar wat is het hier prachtig! Alle daken hebben dezelfde rood/oranje gekleurde dakpannen, overal zie je bananenbomen, bougainvillea, hortensia’s, oleanders en andere exotische planten. Het doet soms een beetje aan Tanzania denken met al dat vruchtbare groen van de bomen en struiken, het bergachtige en al die bananenbomen. En steeds weer doemt de Atlantische oceaan in zijn mooie, blauwe pracht op. Overigens is de uiterste oostelijke punt van het eiland heel kaal behoudens de aangeplante palmbomen langs de weg. Het noorden van het eiland is ruig en ligt ‘s middags in de schaduw van de bergen en het midden van het eiland is nogal onbewoond. De kust heeft steile rotswanden; Madeira kent vrijwel geen zandstranden.
Funchal is de hoofdstad van Madeira en ligt zo’n 30 km van onze jachthaven. Met de bus zijn we zo’n anderhalf uur onderweg om er te komen, dus op tijd opgestaan en de bus in. Nooit eerder meegemaakt: een bus met aan de chauffeurskant een rij met 3 stoelen naast elkaar waar wij met onze benen amper tussen kunnen komen en aan de andere kant van de bus een rij met 2 stoelen naast elkaar. Een toeristenstel met allebei een rugzak kost het best veel moeite om door het smalle gangpad zich een weg naar de uitgang te banen. De buschauffeur en de passagiers wachten rustig af en tonen zich niet gehaast en het stel komt er uiteindelijk.
Funchal toont kleinschalig en gemoedelijk met mooie bestrating en gebouwen. En schoon! De oude wijk met veel restaurantjes is erg op toeristen gericht met de proppers die je naar hun tafeltje proberen te krijgen. Niet echt aantrekkelijk. We nemen de kabelbaan naar boven voor een blik over de stad. Opmerkelijk dat veel mensen op Madeira goed Engels spreken.
Het is grappig dat je in de verschillende jachthavens steeds weer mensen tegenkomt die je al eerder gezien hebt. Die Fransen met dat kleine, leuke jongetje, die Noren met die 2 kinderen met hun telefoons of die 2 enorm witte Duitsers…….
Als het een beetje een bewolkte dag is, voor het eerst in weken, gaan we een beetje klussen, een wasje doen en achter de computer. En een beetje nadenken over het vervolg van ons avontuur. Inmiddels ook maar een reservering voor een haven op de Canarische Eilanden gedaan, want we horen van anderen dat het in de jachthavens overal redelijk vol ligt. Het wordt Puerto Calero op Lanzarote, waarvoor we een oversteek van zo’n 300 nautische mijlen voor de boeg hebben, waar we op zaterdag 2 oktober aan beginnen.
Oversteek Lanzarote en indrukken van Lanzarote
Zaterdag om 10 uur lichten we het anker en laten Madeira achter ons. We hebben het erg naar ons zin gehad op dit prachtige eiland en ook de ankerplek op Porto Santo was helemaal top! Elke keer als we vertrekken voel ik iets van weemoed om wat je verlaat en tegelijkertijd ben je benieuwd naar wat komen gaat. Steeds weer hechten en onthechten…….
De oversteek is best pittig met steeds wisselende winden waardoor el capitán steeds weer aanpassingen aan de zeilvoering moet doen en weinig tot slapen komt. Als we op maandag om 17.30 uur de haven Puerto Calera binnenvaren, gaan we dan ook douchen, halen een pizza en gaan om 21.00 uur plat. We zitten overigens nog in dezelfde tijdzone als op Madeira en in Portugal, dus 1 uur achter op NL-time.
Lanzarote vormt een enorm contrast met het weelderige Madeira. Het eiland toont zwart dan wel bruin in allerlei gradaties, geen boom, geen dier te zien. César Manrique (1919-1992) heeft het hier op één of andere manier voor elkaar gekregen dat alle huizen wit zijn met deuren, luiken en kozijnen in bruin, groen of blauw en dan het hele dorp of de hele wijk in dezelfde kleurstelling. De huizen zijn dus wit, vierkant met platte daken en onmuurde erven / tuinen. Die laatste zijn dan wel begroeid met palmbomen, bougainvillea en andere kleurrijke struiken. Het lijken wel kleine oasen door mensenhanden van water voorzien.
Op een scooter bezoeken we het Parque National Timanfara, hét attractiepunt van het eiland waar van 1730 tot 1736 een grote eruptie van de vulkanen aldaar heeft plaatsgevonden. Het zorgt voor een deprimerend, bizar, zwart, surrealistisch landschap.
Onderweg op de mooie, licht glooiende wegen zien we veel fietsers en in het park langs de kant van een weg een heleboel dromedarissen voor een kamelentocht voor de toeristen die het park bezoeken.
Als we opschuiven naar een haven in het zuiden van Lanzarote zien we daar veel boten met de inmiddels bekende ARC-vlag die zich binnenkort op Gran Canaria in Las Palmas gaan verzamelen voor hun gezamenlijke oversteek naar de Cariben. Het is daardoor wat levendiger in de haven met boten die bemand / bevrouwd zijn. We zien toch ook wel heel veel boten die liggen te verstoffen in de havens.
mooie foto’s en heerlijke vakantiesfeer!
Wat kunnen jullie allebei pakkend schrijven en wat een prachtige beelden weer! Elke keer weer een genot om jullie verhalen te lezen!😘
Madeira..wat een pracht,vaarwel. Lanzarote..welkom, weer andere pracht. Het is idd steeds weer loslaten en het nieuwe tegemoet gaan. Iedere keer verrassend! Ik geniet mee. X
Leuk te lezen. Hoppen met jullie mee van eiland naar eiland met als cliffhanger de grote oversteek …..
Leuk om mee te reizen M&N!
Heerlijk Mul en Nobile… wat een mooie verhalen.
Fijn om een beetje mee te reizen!
Wat fantastisch avontuur . Liefs nel