We zijn uiteindelijk op maandag 8 november vanaf Pasito Blanco op Gran Canaria vertrokken voor de oversteek naar Kaapverdië en komen op zondagavond 14 november aan op Sal na een overtocht van 6 en een half etmaal. Het is al donker vanaf een uur of 6, dus we naderen de ankerplek voor het dorpje Palmeira langzaam en zien veel boten voor anker liggen. Altijd lastig om de afstanden in het donker te schatten, maar daar klinkt een stem: “Captain, come” en nog een keer: “Captain, come”. We zien een man in een klein roeibootje die ons tussen andere boten door naar een plek voorgaat waar we kunnen ankeren. We geven elkaar een high five “We did it” en drinken een welkomsbiertje. Van de kant klinkt vrij harde muziek, maar we kunnen niet zien waar het vandaan komt.
Als we de volgende ochtend na een goede nacht slapen wakker worden en om ons heen kijken zien we in de verte bij het dorpje al veel reuring van mensen bij elkaar. Om ons heen liggen vooral veel Franse boten met gezinnen. Naast ons een boot met ouders en 4 kinderen waarvan de jongste echt nog een hummel is! “Little Princes” noemen we haar vanwege haar leuke Franse stemmetje en de schattige jurkjes die ze draagt.
Het is wel een hele andere wereld hier op Cabo Verde. Echt Afrikaans en hier in Palmeira op Sal ook echt armoedig met weinig bestrating, stoffig, zwerfhonden, aan elkaar ‘geknoopte’ huizen. Allemaal een beetje provisorisch en onaf. De dorpelingen laten ons met rust; als we wat vragen zijn ze vriendelijk en spreken soms een mondje Frans. Als we aan het einde van de middag gebruik maken van de publieke douche van het dorpje (waar we 1 euro per persoon voor betalen) is de douche lauw (geen enkel punt met de warmte!) en superschoon. De inklaring en immigratie verlopen redelijk vlot en kost ons slechts 5 euro. We kopen een lokale simkaart en hebben weer contact met het thuisfront.
De volgende dag varen we naar Boa Vista, het eiland ten zuiden van Sal en voor ons bekend terrein van eerdere vakanties. Helaas is het pleintje in het centrum van Sal Rei in renovatie, dus we kunnen niet neerstrijken bij het restaurantje op het pleintje met de wifi waar we ons verheugd hadden op de ‘catch of the day’ (altijd tuna, ofwel tonijn). En ook een leuke strandtent die we van eerder kennen heeft de Covid niet overleefd. Bij het windsurfcentrum is het stil. Maar de oceaan is nog steeds prachtig blauw met een prachtig zandstrand erlangs. Leuk om nu vanaf het strand naar onze eigen boot verderop op het water te kijken!
Een paar dagen later schuiven we in een dag en een nacht op naar Sao Vicente met het stadje Mindelo. Hier liggen we in de drukke haven waar iedereen zich lijkt voor te bereiden op de oversteek naar de Carieb. Als er een flinke tros bananen op de boot verschijnt, is dit het teken dat de boot bijna zal vertrekken.
Het stadje heeft meer allure met traditionele, koloniale Portugese huizen aan de kade in allerlei verschillende kleuren en een meer dan levensgrote schildering van het portret van Cesária Evora (klik voor “Sodade”), de beroemde zangeres van Kaapverdië, bekend als de ‘diva op blote voeten’. Maar ook meer bedelaars die over hun maag wrijven ten teken van honger.
Met ons familiebezoek maken we een dagtrip naar Santo Antão, een eiland op 1 uur ferry afstand van Sao Vicente. Nog even relaxen in goed gezelschap om volgende week de voorbereidingen voor de grote oversteek te doen (inslaan van boodschappen, noodzakelijke klussen aan de boot, goed weervenster checken) en dan begin december: hup daar gaan we, richting Suriname!
Met onze Zweedse en Nederlandse buren (van de Emma en de Janjorem) in de haven houden we de stand van zaken rond de wind en de hoogte van de golven bij en wachten op iets rustiger weer en vooral iets minder hoge golven. We verwachten nu 3 of 4 december aan de grote oversteek te beginnen. Door het wachten en bevoorraden wat ook op veel boten rondom ons gebeurt, hebben we zo langzamerhand iets van: “Kom nu maar op met die oversteek!!”
Het volgende blog zal dan ook van de andere kant van de oceaan komen. Salut!
Heel erg veel succes en vooral veel champagnezeilplezier!
Wauw. Daar gaan jullie, naar Suriname! Tot nu toe toch steeds een kust in de buurt, ook al is Canarische Eilanden- Kaap Verdië ook een pittig stuk. Ik ben niet jaloers, zelf net weer terug uit West-Afrika en blij met hier zijn. Super dat jullie dit samen doen en meemaken. Stay safe! Ik volg vanaf de bank 😉
Mooi sfeerbeeld No!! Succes met inslaan van de laatste bananen en veel succes & plezier op weg naar Suriname!
Dikke kus uit De Meern
Alles Gute für Euch! Bleibt standhaft und immer auf den Kapitän hören! 😉
Immer eine handbreit Wasser unter dem Kiel… Los geht’s ✊👏👏👏
Tof, lieverds! Veel plezier en een rustige oversteek gewenst! Kus!
Lieverds….. weer mooie foto’s en verhaal Nootje!
Een mooie en goede oversteek naar Suriname!
Jullie zullen veel in mijn gedachten zijn….. ik zie jullie boot dan op die inmense oceaan!!! Goede vaart en hoop dat jullie regelmatig een glaasje kunnen drinken. En ben zeer benieuwd (zoals elke keer) naar jullie verhalen!!!! Dikke knuffel !!!! Nel ( ook liefs van theo.. leest ook alles mee).
Ha Nootje, Mul en Ingo. Goede vaart en wacht met spanning op het volgende verhaal met foto’s. Ikzal aan jullie denken.
Groet van de vreemde 2lingzus en van L
ZET UM OP, lieverds. Kom heelhuids aan de overkant. Denk aan jullie XXX