De aankomst in A Coruña was een soort van mijlpaal, maar bij ons was dit wat in tweeën getrokken, doordat we ook al “geland” waren in Cedeira, de avond ervoor. Maar het was fijn om de overtocht volbracht te hebben en ons 1ste Spaanse biertje in de haven te drinken en ook lekker Spaans te eten. Lang gedoucht en haren gewassen, die enorm in de klit zaten. De volgende dag hebben we kennisgemaakt met A Coruña: levendig, veel kinderen, veel honden, oude mensen die over straat schuifelen. Overvolle terrassen met Spanjaarden, vaak in groepjes, die elkaar bijpraten. Ze hebben elkaar enorm veel te vertellen, zo lijkt het! De oude stad ligt pal naast de haven met elk kwartier klokkengebeier, heel leuk wakker worden!
We hebben heel wat afgelopen, ook naar vuurtoren van Hercules die uit de Romeinse tijd stamt. En een dagje met de trein naar Santiago de Compostela, bekend als bedevaartsoord en van de “Camino de Santiago”. Om de tocht te volbrengen moet je minimal 100 km van de route gelopen hebben, of 200 km gefietst of 100 km te paard. Beetje rare verhouding lijkt me.
A Coruña 
Santiago de Compostela
De Spanjaarden en met name de vrouwen zien er over het algemeen erg verzorgd uit. Keurig gelakte nagels, open schoenen met hakken en veel jurken. Het voelt wat lomp in een spijker korte broek en op slippertjes. Er zijn wel toeristen, maar vooral Spanjaarden en men is niet op toeristen gericht. Het is goed mogelijk om in het Engels wat uit te wisselen, meer dan we ons herinnerden van eerdere Spanje vakanties.
We gaan na een dag of 4 weer verder richting de ria’s aan de westkust van Noord-Spanje. Je hebt de Rias Altas in het noorden en noordwesten en de Rias Baixas aan de zuidwestkust van Gallicië. De Rias Baixas zijn een reeks van 4 inhammen: de Ria de Muros e Noia, de Ria de Arousa, de Ria de Pontevedra en de Ria de Vigo. Zo’n ria is een estuarium: door getijdenstromen gevormde wijde riviermonding.
Eénmaal zo’n ria ingevaren waan je je op een groot meer zoals bijvoorbeeld het Gardameer in Italië. Dorpjes rondom tegen de bergen aan, de weg rondom die alle dorpjes aandoet en overal kleine strandjes en baaitjes. In de dorpen de boulevards langs het water waar aan het eind van de dag druk geflaneerd wordt. Muros is zo’n dorpje waar we neerstrijken, eerst in het haventje en later in de baai langs de boulevard voor anker. Het is inmiddels heerlijk zonnig en duidelijk warmer dan in de noordelijke ria van Camariñas waar we eerder waren.
Bij het verkassen naar een andere ankerplaats loopt het temperatuurmetertje van de motor plotsklaps nogal op; snel de motor uit en op zeil naar de kant gevaren en het anker uitgegooid. Tsja…..en dan blijkt de waterpomp te lekken. Op zeil terug naar de haven van Muros waar met hulp van de Engels sprekende havenmeester we (lees de kapitein) een bedrijfje vinden waar ze de pomp uit elkaar kunnen halen. De volgende dag bestellen we via internet een nieuwe waterpomp en liggen nu in de haven van Muros te wachten tot deze met Fedex bij de haven wordt afgeleverd. We hebben vanmorgen net gemaild gekregen dat de bezorging een dag is uitgesteld tot morgen……
Het wachten vullen we met een wandeling naar de camping een baai verder; heen langs de kustlijn en terug bovenlangs. Olympische Spelen kijken en bbqen op het strand, ach je kunt het slechter treffen 😉
Prachtige hoek van Spanje. Vond La Corona ook geweldig en zelfs in normale tijden ampèremeter toerist te zien.
Mooie foto’s en weer een leuk blog. Lang leve internet en FedEx!
Prachtig!