Oversteek naar Frans Guyana / Suriname

De 1^ste 500 mijl

We vertrekken vrijdag 3 december rond 13 uur vanaf Mindelo waar we bijna 14 dagen gelegen hebben. De 1^ste week met familiebezoek uit Wageningen en de 2^de week met bevoorraden voor de oversteek. Er vertrekken meer boten en we hebben tussen Sao Vicente (het eiland waar Mindelo op ligt) en Santo Antão nog ‘gezelschap’ van wat andere boten, maar daarna hebben we de 1ste 500 mijl slechts 3 vrachtschepen gezien ( 2 ’s nachts en 1 overdag). Tussen de eilanden staat veel wind en veel golven, dus het is een onrustige start waarbij we alleen de fok hebben staan.

Aan boord ontstaat er een vaste routine: de night shifts zijn verdeeld. De ochtenden zijn we rond 9.30 uur allemaal weer present, nemen de afgelopen nacht wat door, eten wat cornflakes, muesli of bananen en rommelen wat aan met de weersvoorspelling ophalen, thee drinken en wat voor ons uitstaren of lezen. Ook hebben we dagelijks contact met de Janjorem, een ander NL zeiljacht die we al eerder in Spanje ontmoet hadden en  nu in Mindelo weer tegenkwamen. Zij gaan ook naar Suriname; varen iets noordelijker dan wij en gaan ook sneller, dus zullen eerder aankomen.

Om 13.00 uur pakken we het logboek en beschrijven de afgelopen 24 uur en bekijken onze vorderingen. Na de onrustige start zijn we in rustiger vaarwater terecht gekomen en maken zo’n 125 mijl per dag. De 4^de dag (dinsdag 7) hebben we om 6.30 uur de 1^ste 500 mijl gehad wat ongeveer een kwart van de te varen afstand is. In de middag pakt een ieder weer even wat uurtjes om bij te slapen en dan gaan we ons rond 17.00 uur op de avondmaaltijd richten. We willen graag voor donker gegeten en afgewassen hebben. Vanaf 19.00 uur beginnen de wachten en blijft er 1 iemand paraat, terwijl de andere 2 (proberen) te slapen.

Bij toeval ontdekken we (jullie weten waarschijnlijk wel wie!) dat er een schroef is losgetrild bij het roer. Het roer was aan het resoneren en bij inspectie bleek het euvel. Dit is gelukkig vrij eenvoudig te herstellen, maar komt ook op de checklist te staan om na te lopen.

We varen nu steeds met de genua en fok uitgeboomd. Overigens hebben we nog geen enkel dier gezien behalve wat vliegende vissen en een enkele vogel. Vanmorgen lag er weer 1 vliegende vis dood aan boord; ze hebben kennelijk niet veel zicht ’s nachts. Afgelopen nacht was er een prachtig piepklein maantje te zien, heel helder, maar helaas maar van 19-20.00 uur.

We zijn aan het bedenken hoe het met de tijdzones zit. In Suriname is het 2 uur vroeger dan op de Kaapverden (en 4 uur vroeger dan in NL). Je merkt aan boord hoe je gewend bent om even iets op internet op te zoeken; ja dat kan nu natuurlijk niet! Met het thuisfront houden we met mails en sms via de satelliettelefoon contact.

Van 500 naar 1000 mijl

Zojuist, vrijdag 10 december om 11.50 uur hebben we ‘gevierd’  dat we nog 1000 mijl te varen hebben. Hoeraaa! Rond 17.00 uur verwachten we de qua afstand precies op de helft te zijn en we heben onszelf een borrel met 1 biertje beloofd. Er wordt namelijk verder geen alcohol genuttigd tijdens het varen. Rond 22.00 uur verwachten we de mijlpaal van 1000 mijl gevaren te bereiken.  En vandaag gaan we ook de klok een uur terugzetten, omdat we 2 tijdzones passeren, we weten alleen niet waar we ze precies passeren. Dus een drukke dag hahhaha!

Verder gebeurt er niet zoveel aan boord. De zeilen staan uitgeboomd (genua en fok) en worden soms wat gereefd en later weer wat uitgerold. We hebben een aardige snelheid; we hielden eerst 125 mijl per etmaal aan, maar zitten daar inmiddels al ruim boven. De golven zijn er nog steeds en we rollen steeds van bakboord naar stuurboord en vice versa. Ik voel mijn hamstrings van het je steeds schrap zetten en heb ook al de nodige blauwe plekken als het even niet lukte om balans te houden. Helaas nog geen champagne zeilen!

’s Nachts zijn we nog een keer een vissersboot genaderd tot op 0,3 mijl. Er was even contact over de marifoon over wie er moest uitwijken en hoe we langs elkaar zouden varen.

Gisteren hebben we gedoucht met emmers zeewater en naspoelen onder onze Decathlon douche, wat heerlijk was!

We hebben nog 3 walvissen bij de boot gehad, tenminste, dat denken we. We kunnen ze immers niet googelen. Verder op een enkele vogel en wat vliegende vissen na is er weinig te zien qua beesten. Het zijn vrij bewolkte nachten geweest, wat jammer is, want dan is het donkerder en je mist de sterrenhemel met het op dit moment piepkleine maantje. We hebben vanmorgen zelfs wat lichte regen gehad.

Van 1000 tot 1500 mijl

Het is vandaag maandag 13 december, de 11^de dag van onze oversteek. We hebben er inmiddels 1384 mijl opzitten en zullen ergens begin morgenmiddag de 1500 mijl aantikken. We varen nog steeds met fok en genua uitgeboomd en maken goede voortgang. We hebben inmiddels besloten een tussenstop te maken bij de Iles du Salut, een eilandengroep vlak voor de kust van Frans Guyana, het buurland van Suriname. Hier schijnt een prachtige ankerplek te zijn bij 1 van de 3 eilanden, Ile Royale. De andere 2 eilanden zijn Ile Saint-Joseph en Ile du Diable (Duivelseiland). De laatste is bekend van de film ‘Le Papillon’ met Steve McQueen over zijn ontsnapping uit de gevangenis op het eiland. Tot 1953 werden deze eilanden gebruikt om gevangenen vanuit Frankrijk vast te zetten. Frans Guyana heeft de Franse vlag en behoort tot de EU, heeft de euro als betaalmiddel en onze telefoons zullen het hier weer doen! En 2 nachten gewoon slapen zonder night shifts is ook wel even fijn.

Aan boord zitten op de gekste plaatsen opgevouwen papiertjes, pakjes chocomel, een zak pepernoten en ga zo maar door om ervoor te zorgen dat spullen niet de hele tijd heen en weer geschoven worden. De afwas doen we met zout water uit de zoutwaterkraan en daarna naspoelen onder de gewone kraan. Het is warmer geworden; we hebben de bimini opgezet, omdat het in de zon te warm is. We verbazen ons over de zee, die zoveel gezichten blijkt te hebben.

Sinds vorige week maandag hebben we alleen maar zee gezien. Geen boot, geen dier behoudens wat vliegende vissen en een enkele vogel. De zee en elkaar en de Pantera…….

Van de Zee

Aan Frederik van Eeden

De Zee, de Zee klotst voort in

eindeloze deining,

De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf

weerspiegeld ziet;

De Zee is als mijn ziel in wezen en

verschijning,

Zij is een levend schoon en kent

zichzelve niet.

Zij wist zichzelven af in eeuwige

verreining,

En wendt zich altijd om en keert weer

waar zij vliedt.

Zij drukt zichzelven uit in duizenderlij

lijning,

En zingt een eeuwig-blij en eeuwig

klagend lied.

(Deel van gedicht van Willem Kloos)

Dit gezegd hebbende zitten we ’s avonds net met ons avondeten voor ons neus als we plotseling  dolfijnen zien! Van alle kanten lijken ze richting de Pantera te sprinten om rond de boot een poosje mee te zwemmen. Steeds weer geeft het een blij gevoel om deze zo vriendelijke dieren om je heen te zien.

Van 1500 tot +- 1842 mijl Iles du Salut Frans Guyana

Uiteindelijk heben we dinsdag 14 december precies om 12.00 uur de 1500 mijl bereikt. We zien veel regenbogen en dikke buien om ons heen, maar kunnen ze gelukkig omzeilen.  Op woensdag zien we  2 vrachtschepen, de eersten na ruim een week. We varen een stuk door de terratoriale wateren van Brazilië en donderdagochtend half 9 varen we de terratoriale wateren van Frankrijk in. Daar hijsen we de Franse vlag voor. Vlak daarvoor zien we nog een vin langszwemmen, maar we zien niet wat er verder aan vast zit. Nog 105 mijl te gaan! Het wordt donker en zo rond 23.00 uur zien we in de verte een lichtje van de vuurtoren op Ile Royale. Langzamerhand komen er meer lichtjes aan de horizon en ook lichtjes van lokale vissersboten in de verte. Uiteindelijk varen we vrijdagochtend rond 02.00 uur (na 13 en een halve dag) de baai bij Ile Royale in, gooien het anker uit en ontkurken de champagne! We did it! Een uur later zien we plotsklaps de boordlichtjes van een boot naderen, naar wat de volgende ochtend blijkt, een Noorse boot met 3 man aan boord die een dag eerder dan wij vertrokken waren uit Mindelo.

Na een heerlijke rustige nacht (vergeleken met de 2 weken ervoor) worden we de volgende ochtend wakker en kijken om ons heen. We zien nu waar we ‘geland’ zijn: een overvloed van bomen op het eilandje, ook palmbomen en apen- en vogelgeluiden. We laten alles op ons inwerken, douchen ons met zout water en zoet erachteraan en blazen de dinghy op.  We varen naar Ile Royale, gaan aan land en verkennen het kleine eilandje, ooit onderdeel van de strafkolonie die Frankrijk hier gevestigd had. Hier vind je nog de sporen van, vaak in verwaarloosde toestand. Dit geeft, als je er bij stilstaat wat een ellende zich hier waarschijnlijk heeft afgespeeld een wat naargeestig gevoel. De natuur is echter prachtig: vele bomen, kijkjes het water op, kapucijneraapjes die rondscharrelen. Ook is er een restaurant en hotel, dus er lopen nog wat toeristen rond. We eten ’s avonds wat in het restaurant en varen in het donker terug naar de Pantera.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De volgende (zaterdag)middag rond 16.00 uur beginnen we aan de ongeveer 175 mijl naar de uiterton van Suriname. Vandaar is het nog 37 mijl de Surinamerivier op om uiteindelijk bij resort Waterland aan te komen.

• 

•